 |
Πήλινο πρόπλασμα - αναπαράσταση χυτηρίου
χαλκού από την περιοχή της Κολώνας, 4ος οικισμός
(2300 - 2200 π.Χ. - Μουσείο Αίγινας).
|
Η ΘΕΣΗ της Αίγινας στη μέση του Σαρωνικού Κόλπου, ώστε να είναι ορατή απ' όλες τις πλευρές, αλλά και να ελέγχει τις θαλάσσιες οδούς, σε μια περιοχή κατοικημένη και δραστήρια ήδη από τις πρώτες φάσεις του ανθρωπίνου βίου, είναι εξαιρετικά πλεονεκτική για την καλλιέργεια πολιτιστικών και εμπορικών σχέσεων, αλλά και να δεχθεί και να αναπτύξει στα όρια της πολιτισμό. Oι ακτές που την περιβάλλουν και απέχουν περί τα δεκαέξι μίλια η καθεμία είναι από την Ανατολική πλευρά μέχρι ΒΑ η Αττική, από τη Βόρεια έως ΒΔ οι ακτές της Μεγαρίδος και της ΒΑ Κορινθίας, από τη Δυτική μέχρι ΝΔ η Επιδαυρία και η Τροιζηνία.
Προς την πλευρά αυτή ο δρόμος από και προς την Πελοπόννησο συντομεύεται από το Αγκίστρι και τη Μονή. Η αιχμηρή νότια πλευρά του νησιού αγναντεύει το ανοιχτό πέλαγος, από όπου η θαλάσσια οδός προς τον Αργολικό Κόλπο, τις Κυκλάδες, τις δυτικές πελοποννησιακές ακτές, τα Kύθηρα και την Kρήτη.
Η Αίγινα έχει τη μορφή ισοσκελούς τριγώνου. Η έκταση της καλύπτει 82,63 τετραγωνικά χιλιόμετρα, με ανάπτυγμα ακτών 56,5 τ.χμ. Η μορφή της είναι αποτέλεσμα των τελευταίων τεκτονικών διαταραχών του καινοζωικού αιώνος. Από την Αττική χωρίσθηκε από την πλειοκαινική θάλασσα, ενώ οι βαθιές διαρρήξεις της, καθώς και της απέναντι πελοποννησιακής ακτής δημιούργησαν το ηφαίστειο της, καθώς και των Μεθάνων. Oι δυο μεγάλες εκρήξεις του ηφαιστείου της Αίγινας, που σημειώθηκαν μέσα στα όρια του πλειόκαινου συνετέλεσαν στη διαμόρφωση των πετρωμάτων και των ακτών της.
